Miniatürk

İçerisinde 100'den fazla eserin bulunduğu Miniatürk'ü İstanbul'da yaşamadan önce de görmek istiyordum. Bu dileğim bugün gerçekleşti. Sonunda gittik, gezdik ve gördük. Beklediğim gibi de çıktı. Hoştu, Türkiye ve Osmanlı zamanında atalarımıza ait topraklardaki özel eserlerin minyatürlerini yapmışlar.

Mesela yukarıdaki resim Mardine ait. Bir sürü kule var, bunların hepsi minare değilmiş. Yerleşim düzeni ve yapılar kendine has. Burayı ve Şanlıurfadaki balıklı gölü görünce kendi kendime bi doğu anadolu turu yapmalıyım diye düşündüm.

Vee Çırağan Sarayı olmazsa olmazlardan. İleride evleneceğim kadınla(!) -tabii Allah kısmet eder de evlenirsem- düğünümü burada yapmak ve ona bir sürü sürpriz hazırlamak istediğim mekan. Gerçi burayı kiralamak için babanızın siyasal parti lideri ya da hayali ihracat yapan biri olması gerekebilir, bilemiyorum.

Olimpiyat stadyumunun miniyatürünü bile yapmışlar bunu bilmiyordum. Minyatürün önünde dört büyük takımın kutusu var. Kutu 1 TL ile çalışıyor. Hangi kutuya atarsanız o takımın marşı çalışıyor. Bugün en çok Fenerbahçe marşı çaldı, egom tatmin oldu :P Bir de en çok taraftar Galatasaray'da var derler. Şakaydı :)

 

Henüz uçağa binmemiş bir bünyeye sahip olan ben minyatürden de olsa bir havalimanı gördüm. Bunu yapmaları hoş olmuş. Bu arada Miniatürk, İstanbul Büyükşehir Belediyesine aitmiş. Buraya girerken aldığınız biletlerde barkot oluyor ve her minyatürün önünde onu sesli olarak anlatan bir kutu var. Barkodu oraya okutunca o minyatür hakkında bilgiler vermeye başlıyor.

Bilet fiyatları: Öğrenci; 3 TL, Tam; 5 TL


Nasıl gittim: Mecidiyeköyden 54 HT ile yaklaşık 20 dakikada

Cevahir AVM

Son iki aydır Cevahir'e beş-altı kere gitmişimdir. Burayı ilk defa yabancı arkadaşım Wing'den duymuştum. Orada gezinmekten ve alış veriş yapmaktan ne kadar hoşlandığını belirtmişti. Daha sonra ramazan ayında memleketten bir arkadaşla orada iftar yapmaya karar verdik ve Cevahir'e o zamandan beri giderim.

Yeri tam olarak Mecidiyeköy'de. Karşısında otobüs durakları var ve bir sürü yerden ulaşmak mümkün. Beşiktaştan 30M ile gelmiştim bir kaç kere. Metrobüsle de gelmek bir diğer alternatif, fazla uzak değil.

Benim gezdiğim ve anladığım kadarıyla 6 katlı. Ama internetten araştırma yaparken 10 katlı yazıyordu. Burası muamma, tam çözemedim. İçinde 300 küsür mağaza bulunuyor ve her katta yürüyen merdivenlerin karşısında kat planı var. Sinema salonlarının yanı sıra İstanbul Devlet Tiyatrosunun iki sahnesi var. Bilet fiyatları oldukça uygun.

 

En üst kat çoğu alış veriş merkezi gibi fast-food (hızlı yiyecek) ve restoranlarla doldurulmuş. İstanbulda yaşamaya başladığım zamandan beri, bir de Akmerkez'e gitmiştim ama orayı pek beğenmedim. AVM olarak sırada İstinye Park, İstanbul 212 ve Canyon var.

Not: Fotoğraflar google araması ile bulunmuştur. Ama artık makinam yanımda, kendim çekim yapabileceğim.

Ortaköy

Dün akşam İstanbul'a geldiğim son bir aydan beri Ortaköy'e üçüncü gidişimdi. Şunu söylemeliyim ki, manzaranın keyfi akşam bir başka oluyor.

Yıllar önce Fatma ablamın söylediği gibi denize bakarak kumpir yemek veya kahve içmek orada yapılacak şeyler  arasındaydı. Yalnız oralarda dolaşırken size yavşayan kumpirci değnekçileri biraz rahatsız ediyor. Bir de seyyar çaycıları görmek istemiyorum.

Dünkü Ortaköy keyfinde, yanımda arkadaşım Ervin vardı. Şunu söylemeleyim; sevgiliyle veya arkadaşla gitmek oldukça keyifli. İnsan o rahatlamayı yanındakiyle paylaşıyor ve hoş oluyor. Bir başka sefere tek başıma gidip oradaki banklardan birinde kitap okuyabilirim.

Neyse, Ervinle otururken boğaz turu yapan küçük bir vapur geldi ve onunla akşam akşam boğaz turu yapmaya karar verdik. Bunu yapmayı ne zamandır istiyordum ve beklediğim gibi etkileyiciydi. Önce Boğaziçi köprüsünden FSM köprüsüne doğru kenarlara yakın, daha sonra da karşı taraftan dönüş yaptı.

FSM köprüsüne doğru giderken Galatasaray Adası'nı gördük. Orayı tv'lerde duymuştum ama yerini bilmiyordum. Ervin, ada hakkında kısaca bilgi verdi. Ortasında kocaman bir havuz varmış. Etrafında da kafeterya ve restoran var. Oldukça kalabalıktı. Eskiden sadece kulüp yöneticilerine açık olan bu adaya önceden rezarvasyon yaptıranlar da artık girebiliyormuş.

Not: Fotoğraf makinam Bolu'da kaldığı için kendim çekim yapamadım. Fotoğraflar google aramasıyla bulunmuştur.

Metrobüs

Son zamanlarda metrobüsü ne kadar fazla kullandığımı farkettim. Hizmete ilk açıldığında haber bültenleri sürekli olarak metrobüsün yararlı olup olmadığını tartışıyordu. Bazı yorumcuların, birilerinin para kazanması için Hollanda'dan alınmış işe yaramaz aletler dediklerini unutmuş değilim.

Bir ara da "metrobüs çilesi" başlıklı haberler vardı yoğunluktan şikayet edilen. Evet, özellikle akşam saat 17.30'dan 20.30'a kadar yoğun olduğunu bizzat gözlemledim. Ayakta duracak yer olmadığından sürekli tartışma çıkıyor. Hatta bir tane tartışmayı ben de yaşadım.

 Metrobüs gözlemlerim sonucu ayaktayken bir an önce otuma yöntemini keşfetmiş bulunmaktayım. Hatta bugünkü tahminim tam olarak tuttu. İnsanların vücut dili okunarak ve giyim tarzına göre, oturduğu yerden bir an önce kalkıp kalkmayacağı anlaşılabiliyormuş.

Örneğin ayaktayken ortalardaki boşlukta beklemek yerine koltulara yakın yerlerde beklerseniz, kalkan birinin yerine oturma şansı doğuyor. İkinci seçenek kişinin pencereden dışarı bakması ve müzik dinlemeyip, kitap okumaması. Üçüncü yöntemse, akşam saatlerinde takım elbiseli erkekler ve iş kıyafeti giyen bayanlar genellikle Mecdiyeköy'de iniyor. Zincirlikuyu yönüne gidiyorsanız o taraftaki koltulardan uzaklaşmanızı tavsiye ederim.

Sözün özü, metrobüsün tv'lerde anlatıldığı gibi gereksiz bir şey olmadığını ve İstanbul trafiğine alternatif bir çözüm yolu olduğunu anladım. Bugünse, metrobüste nasıl ayakta kalınmayacağını öğrendim.

Gemi ile seyahat

Bugün Eminönünden Kadıköy'e geçmek için vapura bindim. Son üç aydır İstanbul'a git gel yaparken karşıya geçmek için vapur kullanıyorum. Her binişimde de bunun beni ne kadar rahatlattığını farkediyorum. Eminönünden Kadıköy'e ilk geçişimdi bu.

Her zaman yaptığım gibi varolmanın dayanılmaz hafifliğiyle o nefis manzarayı içime çektim. Tarihin hiç eskimeyen yüzünün şehre kattığı anlamı bir kez daha hissettim. Bir kez olsun üzerine çıkıp da aşağıları seyredemediğim Galata Kulesi'ni...

Daha sonra, bir kaç gündür gördüğüm bu yolcu gemisini düşünmeye başladım. Altı-yedi katlı otel şeklinde tasarlanmış muazzam bir gemi. Balkonları bile var. Tahminime göre dünya turu yapan bu gemi üç beş günlüğüne İstanbul'da mola vermiş ve dünyadaki bir sürü şehri gezecek.

Bugün, büyük bir gemi ile dünya turu yapabilecek kadar istekli olduğumu ve hayatımı düzene sokup, dünya turunu gerçekleştirmem gerektiğini anladım. Buna ihtiyacım var.